Θεία Κοινωνία:
Μυστήριο ή ανάμνηση της Θυσίας Του;

23 "Επειδή, εγώ παρέλαβα από τον Κύριο εκείνο το οποίο και παρέδωσα σε σας. 
Ότι ο Κύριος Ιησούς κατά τη νύχτα που παραδινόταν, πήρε ψωμί,
24 και αφού ευχαρίστησε έκοψε και είπε:
Λάβετε, φάγετε· τούτο είναι το σώμα μου που κόβεται για χάρη σας·
αυτό να κάνετε στη δική μου ανάμνηση.
25 Παρόμοια και το ποτήρι, αφού δείπνησε, λέγοντας:
Τούτο το ποτήρι είναι η νέα διαθήκη, με βάση το αίμα μου,
τούτο να κάνετε, όσες φορές πίνετε, στη δική μου ανάμνηση.
26 Επειδή, όσες φορές θα τρώτε το ψωμί τούτο, και πίνετε το ποτήρι τούτο,
τον θάνατο του Κυρίου εξαγγέλλετε, μέχρι την έλευσή του.
27 Ώστε, όποιος τρώει τούτο το ψωμί ή πίνει το ποτήρι τού Κυρίου με ανάξιο τρόπο
θα είναι ένοχος απέναντι στο σώμα και στο αίμα του Κυρίου.
28 Ας εξετάζει, λοιπόν, ο άνθρωπος τον εαυτό του,
και έτσι ας τρώει από το ψωμί, και ας πίνει από το ποτήρι.
29 Επειδή, αυτός που τρώει και πίνει με ανάξιο τρόπο,
τρώει και πίνει κατάκριση στον εαυτό του,
αφού δεν διακρίνει το σώμα τού Κυρίου.
30 Γι' αυτό, υπάρχουν ανάμεσά σας πολλοί ασθενείς και άρρωστοι, και πεθαίνουν αρκετοί.
31 Επειδή, αν διακρίναμε τον εαυτό μας, δεν θα κρινόμασταν.
32 Αλλά, όταν κρινόμαστε, ο Κύριος μας παιδαγωγεί για να μη κατακριθούμεμαζί με τον κόσμο."

Ακολουθεί η επεξήγηση του ως άνω κειμένου
(Ό,τι είναι εντός παρενθέσεως αποτελεί επεξήγηση) 

23 "Επειδή, εγώ παρέλαβα από τον Κύριο εκείνο το οποίο και παρέδωσα σε σας (το Δείπνο του Κυρίου, την Θεία Ευχαριστία). 

Ότι ο Κύριος Ιησούς κατά τη νύχτα που παραδινόταν (την παραμονή της Θυσίας Του), πήρε ψωμί, 

24 και αφού ευχαρίστησε έκοψε και είπε (στους μαθητές Του):
Λάβετε, φάγετε· τούτο (το ψωμί) είναι (συμβολίζει) το σώμα μου που κόβεται (που σε λίγο θα θυσιασθεί επάνω στο σταυρό) για χάρη σας
Αυτό να κάνετε στη δική μου ανάμνηση. 

  ("Λάβετε, φάγετε" λέγει ο Κύριος στους μαθητές Του. Γευθείτε, δηλαδή, και απολαύστε τη σωτηρία που πρόκειται να σας χαρίσω σε λίγο. Πιστέψτε στη σωτηρία αυτή. Βάλτε στην καρδιά σας αυτή την προσφορά μου. Αυτή είναι η Θυσία που γίνεται για χάρη σας, για τον καθαρισμό των αμαρτιών σας.  Και αυτό το Δείπνο να το τελείτε για να θυμάστε το σώμα μου και το αίμα μου, που για χάρη σας προσέφερα ενώπιον του Θεού. Όταν μαζεύεστε στο όνομά μου, να παίρνετε άρτο, να ευχαριστείτε, να τον κόβετε και να μετέχετε όλοι από αυτόν. Να επαναλαμβάνετε αυτό το Δείπνο για να θυμάστε και σεις και οι επόμενες γενιές σας, μετά από εσάς, την απολύτρωση την οποία σας εχάρισα.
   Η "Θεία Ευχαριστία" ή "Το Δείπνο του Κυρίου" είναι η συνεχής ανάμνηση Εκείνου, ο Οποίος ελευθέρωσε τους ανθρώπους από τη δουλεία της αμαρτίας και του θανάτου.
Αυτή είναι η ανάμνηση της Θυσίας του Χριστού σε όλες τις γενιές των αγίων τού Θεού. Όπως το Πάσχα των Εβραίων ήταν η ετήσια ανάμνηση της απελευθέρωσης του λαού Ισραήλ από τη δουλεία της Αιγύπτου (Έξοδος κεφ. 12). 
"Kαι η ημέρα αυτή θα είναι σε σας σε ενθύμηση ... στις γενεές σας· ως έναν παντοτινό νόμο θα την γιορτάζετε" (Έξοδος12/14). "Nα έχετε στη μνήμη σας αυτή την ημέρα, κατά την οποία βγήκατε έξω από την Aίγυπτο, από οίκο δουλείας· επειδή, ο Kύριος με δυνατό χέρι σάς έβγαλε από εκεί." (Έξοδος 13/3))

25 Παρόμοια (πήρε στα χέρια Του) και το ποτήρι, αφού δείπνησε, λέγοντας: Τούτο το ποτήρι είναι η νέα διαθήκη (συμβολίζει την Νέα Διαθήκη),  με βάση το αίμα μου. 

 (Αυτό δηλαδή το ποτήρι, με το κρασί, συμβολίζει τη Νέα Διαθήκη της σωτηρίας που σε λίγο θα λάβει χώρα επάνω στον Γολγοθά, και η οποία σωτηρία σφραγίζεται και υπογράφεται με το αίμα του Σταυρού μου). 

Τούτο να κάνετε, όσες φορές πίνετε, στη δική μου ανάμνηση (όταν θα θυμάστε, ως εκκλησία, την Θυσία μου για σας). 

26 Επειδή, όσες φορές θα τρώτε το ψωμί τούτο, και πίνετε το ποτήρι τούτο, τον θάνατο (την Θυσία) του Κυρίου εξαγγέλλετε (στον ορατό και αόρατο κόσμο), μέχρι την έλευσή του (μέχρι τον δεύτερο ερχομό Του). 

27 Ώστε, όποιος τρώει τούτο το ψωμί ή πίνει το ποτήρι τού Κυρίου με ανάξιο τρόπο,

  (εάν, δηλαδή, κάποιος, ονομάζεται Χριστιανός, αλλά δεν ζει την άγια χριστιανική ζωή, πολύ δε περισσότερο δεν έχει μετανοήσει ειλικρινά και δεν έχει πιστέψει ειλικρινά στη Θυσία του Σταυρού και παρ' όλα αυτά παίρνει μέρος στο Δείπνο της ανάμνησης)

(αυτός) θα είναι ένοχος απέναντι στο σώμα (του Κυρίου που σταυρώθηκε) και στο αίμα του Κυρίου (που χύθηκε στο σταυρό του Γολγοθά). 

28 Ας εξετάζει, λοιπόν, ο άνθρωπος τον εαυτό του (αν έχει μετανοήσει και πιστέψει ειλικρινά και εάν ζει με αγιότητα και φόβο Θεού), και έτσι ας τρώει από το ψωμί, και ας πίνει από το ποτήρι. 

29 Επειδή, αυτός που τρώει και πίνει με ανάξιο τρόπο, τρώει και πίνει κατάκριση στον εαυτό του, αφού δεν διακρίνει το σώμα τού Κυρίου. 

  (Αυτός, δηλαδή, που συμμετέχει στο Δείπνο του Κυρίου και ταυτόχρονα αμαρτάνει στη ζωή του, αυτός στην πράξη θεωρεί ότι το σώμα που σταυρώθηκε και το αίμα που χύθηκε πάνω στον σταυρό ήταν σώμα και αίμα κοινού ανθρώπου και όχι ΤΟ ΣΩΜΑ  και ΤΟ ΑΙΜΑ του Υιού του Θεού. Αυτός ΔΕΝ ΔΙΑΚΡΙΝΕΙ  το σώμα του Κυρίου.
Ο Χριστιανός που δεν διακρίνει ή αδιαφορεί και δεν συνειδητοποιεί ότι ο Ιησούς, ο προ αιώνων Θεός, ΕΙΝΑΙ Αυτός που θυσιάστηκε στο Γολγοθά, αυτός ο Χριστιανός κοινωνεί και συμμετέχει ανάξια στο Τραπέζι του Κυρίου και καταδικάζει ο ίδιος τον εαυτό του ενώπιον του Θεού.
Στην επιστολή προς Εβραίους 10/29, ο απόστολος Παύλος, τον Χριστιανό που κάποτε πίστεψε και καθαρίστηκε με το αίμα του Σταυρού, αλλά τώρα αμαρτάνει ηθελημένα, τον προειδοποιεί με τα εξής λόγια: "Στοχάζεστε πόσο χειρότερης τιμωρίας θα κριθεί άξιος αυτός που καταπάτησε τον Υιό τού Θεού, και θεώρησε κοινό το αίμα τής διαθήκης με το οποίο αγιάστηκε, και έβρισε το πνεύμα τής χάρης" . Αυτός, δηλαδή, που αγνόησε και ΔΕΝ ΔΙΕΚΡΙΝΕ ότι το αίμα που χύθηκε επάνω στο σταυρό ήταν ΑΙΜΑ ΑΓΙΟ και ΑΝΑΜΑΡΤΗΤΟ και όχι αίμα ενός κοινού αμαρτωλού ανθρώπου, και το σώμα που κόπηκε επάνω στο σταυρό ήταν ΣΩΜΑ ΑΓΙΟ και ΑΝΑΜΑΡΤΗΤΟ και όχι το σώμα ενός κοινού αμαρτωλού ανθρώπου).

30 Γι' αυτό (εξ αιτίας της απιστίας και της πνευματικής ελαφρότητας, απέναντι στη Θυσία του Χριστού), υπάρχουν ανάμεσά σας πολλοί ασθενείς και άρρωστοι, και πεθαίνουν αρκετοί.
31 Επειδή, αν διακρίναμε τον εαυτό μας (εμείς οι πιστοί, η εκκλησία, η σύναξη των πιστών, εάν διακρίναμε την πνευματική μας κατάσταση, και μετανοούσαμε γι' αυτήν και αλλάζαμε συμπεριφορά), δεν θα κρινόμασταν.
32 Αλλά, όταν κρινόμαστε (όταν τιμωρούμαστε ως πιστά μέλη της Εκκλησίας σ' αυτή τη ζωή), ο Κύριος μάς παιδαγωγεί (μάς μαθαίνει και μάς διορθώνει) για να μη κατακριθούμε (για να μη καταδικασθούμε στην τελική κρίση) μαζί με τον (αμαρτωλό και αμετανόητο) κόσμο."

ΠΕΡΙ ΜΕΤΟΥΣΙΩΣΗΣ

Το "Μυστήριο" στη "Θεία Ευχαριστία"
παραμερίζει την ανάμνηση του Χριστού πάνω στον σταυρό!

Οι προηγούμενες επεξηγήσεις, εντός των παρενθέσεων, θεωρήθηκαν αναγκαίες για να διαλυθεί κάθε παρανόηση στα συμβολικά λόγια του Κυρίου.
Το δόγμα της μετουσίωσης, η μεταβολή, δήθεν, του ψωμιού σε σάρκα και του κρασιού σε αίμα, με την μεσολάβηση του ιερέα, καθιερώθηκε τον Μεσαίωνα, πρώτα από την Καθολική Εκκλησία και στην συνέχεια και από την Ορθόδοξη.
Είχε δε σαν σκοπό να προσδώσει μυστηριακή εξουσία στους ιερείς.
Πριν λίγα χρόνια, την μετουσίωση, με κάποια άλλη μορφή, υιοθέτησε και γνωστή Πεντηκοστιανή Εκκλησία στην Ελλάδα, για τους δικούς της, βέβαια, λόγους. 

Η Δ΄ Σύνοδος του Λατερανού (Δ΄ Λατερανή Σύνοδος), η οποία συγκροτήθηκε από τον Πάπα Ιννοκέντιο Γ΄ το 1215 μ.Χ. και θεωρείται η σημαντικότερη των μεσαιωνικών Συνόδων για τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, μεταξύ των άλλων, καθιέρωσε και τον όρο "μετουσίωση" για τη μεταβολή της Θείας Ευχαριστίας. 

Προ του μεσαίωνα πληροφορίες, οι οποίες μπορεί να μιλούν για "μετουσίωση" (π.χ. Ιγνάτιος Αντιοχείας, 2ος αιώνας μ.Χ.), αμφισβητούνται σοβαρά για την γνησιότητά τους. Και αν ακόμη ήταν αληθείς οι πηγές αυτές, σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να επισκιάσουν τον Θεόπνευστο λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή. 

Στην Καινή Διαθήκη συναντάμε,
- "Το μυστήριο του Χριστού" (Εφεσίους 1/4),
- "Το μυστήριο του ευαγγελίου", (Εφεσίους 6/19),
-  "Το μυστήριο της πίστης" (Α΄Τιμόθεου 3/9, και άλλες παρόμοιες εκφράσεις,
(Βλ. Ματθαίος 13/11, Ρωμαίους 16/25, Α' Κορινθίους 2/7, Εφεσίους 1/9, 3/3,9, 5/32, Κολοσσαείς 2/2, Α΄Τιμόθεου 3/16, Β' Θεσσαλονικείς 2/7, Αποκάλυψη 1/20, 17/5), όμως, δεν θα συναντήσουμε πουθενά το μυστήριο του Δείπνου του Κυρίου ή της Θείας Ευχαριστίας, όπως είναι περισσότερο γνωστό. 

Κάθε πιστός που έχει γνωρίσει την αγάπη του Θεού και έχει σωθεί με το αίμα τού Σταυρού, την ώρα τού Δείπνου του Κυρίου, στρέφει με ευγνωμοσύνη τη σκέψη του και την καρδιά του προς τον Σωτήρα του, στον Σταυρό του Γολγοθά.
Η ώρα της ανάμνησης της Μεγάλης Θυσίας δεν αφήνει περιθώρια προσοχής σε κάποιο "μυστήριο μετουσίωσης". 

Χωρίς αμφιβολία, το "μυστήριο της μετουσίωσης", αναγκαστικά, παραμερίζει την ανάμνηση του Χριστού πάνω στον σταυρό. 

Η ώρα του Δείπνου του Κυρίου, είναι ώρα ανάμνησης, είναι ώρα ευχαριστίας, ευγνωμοσύνης και λατρείας στο πρόσωπο του Λυτρωτή, που πέθανε αντί ημών και υπέρ ημών. 

Ασφαλώς, ο Ιησούς, στο έκτο κεφάλαιο του Ιωάννη, δεν εννοούσε να φάμε την φυσική Του σάρκα και να πιούμε το φυσικό Του αίμα (βλέπε περισσότερες πληροφορίες από την Γραφή, στο παρακάτω άρθρο με τίτλο "Το Μυστήριο του Ευαγγελίου"). Ας μην ξεχνάμε ότι ο Κύριος πολύ συχνά χρησιμοποιούσε μεταφορικά λόγια για να εκφράσει πνευματικές έννοιες.
Εξ άλλου, ο αμαρτωλός σώζεται με την ειλικρινή μετάνοια και την πίστη στον Χριστό και στο Έργο που Αυτός έκανε επί του σταυρού. Ο άνθρωπος δεν σώζεται με το να φάει το κρέας Του και να πιει το αίμα Του. Κάτι τέτοιο, εάν συνέβαινε, θα ήταν κανιβαλισμός και βλασφημία, αφού καθένας αντιλαμβάνεται που καταλήγει "κάθε τι" που τρώμε ή πίνουμε (βλέπε Ματθαίος 15/16-17). 
Εξ' άλλου, η πόση οποιουδήποτε αίματος, απαγορεύεται, με ποινή θανάτου, στην Αγία Γραφή. Εκεί ο Θεός προειδοποιεί: "Δεν θα φάτε αίμα από καμία σάρκα· επειδή η ζωή κάθε σάρκας είναι το αίμα της· καθένας που το τρώει, θα εξολοθρευτεί" (Λευιτικό 17/14). 

Σωτήριος Κ Ιωάννου

Ιδιαίτερα σχετικό με τα παραπάνω, είναι το άρθρο που ακολουθεί:
 

"Το Μυστήριο του Ευαγγελίου":
 

- Ο Χριστός πέθανε 

- Ο Χριστός αναστήθηκε 

- Ο Χριστός θα έλθει ξανά! 

- Τι σημαίνει "Τρώγω τον λόγο του Θεού";

- Ποιο είναι "Το μυστήριο του ευαγγελίου"

- Τι είναι το "ευαγγέλιο του Χριστού";

"Αδελφοί, σας κάνω γνωστό ότι το ευαγγέλιο που κηρύχθηκε από μένα δεν είναι ανθρώπινο· επειδή, ούτε εγώ το παρέλαβα από άνθρωπο ούτε το διδάχθηκα από άνθρωπο, αλλά διαμέσου αποκάλυψης του Ιησού Χριστού." (Γαλάτες 1/11-12) 

"Διαμέσου αποκάλυψης μου φανέρωσε το μυστήριο, … το οποίο σε άλλες γενεές δεν γνωστοποιήθηκε στους γιους των ανθρώπων" (Εφεσίους 3/3) 

"Σας φανερώνω δε, αδελφοί, το ευαγγέλιο, που σας κήρυξα, το οποίο και παραλάβατε, στο οποίο και στέκεστε· διαμέσου τού οποίου και σώζεστε, ... Σας παρέδωσα εκείνο, το οποίο και παρέλαβα, ότι ο Χριστός πέθανε εξαιτίας των αμαρτιών μας σύμφωνα με τις γραφές· και ότι θάφτηκε, και ότι την τρίτη ημέρα αναστήθηκε, σύμφωνα με τις γραφές" (Α΄Κορινθίους 15/1-4) 

"Και τούτο το ευαγγέλιο της βασιλείας θα κηρυχθεί σε ολόκληρη την οικουμένη, για μαρτυρία σε όλα τα έθνη· και, τότε, θάρθει το τέλος." (Ματθαίος 24/14) 

- Το Ευαγγέλιο είναι η καλή αγγελία, τα καλά νέα της σωτηρίας του Χριστού

- Ο λόγος του Θεού είναι η Αγία Γραφή  

- Ο Σταυρός του Χριστού είναι η Θυσία του Χριστού στο Γολγοθά 

- Ο σταυρός του Χριστού (το σίγμα μικρό) είναι ο ξύλινος σταυρός του Γολγοθά

Πριν 2000 χρόνια, στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας, μέσω μιας άγιας γυναίκας, "ο Λόγος του Θεού πήρε μορφή ανθρώπου, και κατοίκησε ανάμεσά μας" (Ιωάννης 1/14). 

Σε ώριμη ηλικία, ο Χριστός και Λόγος του Θεού, στη Γαλιλαία της Παλαιστίνης, άρχισε να κηρύττει τα καλά νέα της βασιλείας των ουρανών και να μιλάει για τον εαυτό Του και την αποστολή Του στη γη: 

"Εγώ είμαι το ψωμί το ζωντανό, που κατέβηκε από τον ουρανό. Αν κάποιος φάει απ' αυτό το ψωμί, θα ζήσει στον αιώνα. Και, μάλιστα, το ψωμί το οποίο εγώ θα δώσω, είναι η σάρκα μου, που εγώ θα δώσω χάρη τής ζωής τού κόσμου." (Ιωάννης 6/51). 

Τη σάρκα Του, το σώμα Του, σαν το ψωμί που δίνει ζωή στον πεινασμένο, ο Κύριος το προσέφερε θυσία στο Γολγοθά, "χάρη τής ζωής τού κόσμου". Για να δώσει ζωή και νόημα σ' ένα κόσμο νεκρό και χαμένο μέσα στην αμαρτία. 

Σύμφωνα με το ευ-αγγέλιο, σύμφωνα με τα καλά-νέα της Καινής Διαθήκης, η πίστη στον Χριστό που θυσιάζεται στο Γολγοθά, είναι ζωή αιώνια, είναι σωτηρία. (Κορινθίους Α΄1/18, 15/1-4, Ρωμαίους 3/16, Ιωάννης 3/14-16, κ.λ.π.) 

Στην Καινή Διαθήκη, ορίζεται απόλυτα, ότι ο Χριστός είναι ο Λόγος του Θεού (Ιωάννης 1/1). Ο λόγος του Θεού, με το λάμδα μικρό, είναι τα λόγια του Θεού που περιέχονται μέσα στην Αγία Γραφή Του.

Τρώγω τον λόγο του Θεού, σημαίνει τρέφομαι, ζω και αναπνέω πνευματικά με τον λόγια του Χριστού, την Αγία Γραφή. Μελετώ και πιστεύω στο Βιβλίο αυτό με όλη μου την καρδιά, την ψυχή και τη διάνοια. 

Ο Χριστός είπε: "Εγώ είμαι το ψωμί τής ζωής· όποιος έρχεται σε μένα, δεν θα πεινάσει· και ΟΠΟΙΟΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙ σε μένα, ΔΕΝ ΘΑ ΔΙΨΑΣΕΙ ΠΟΤΕ." (Ιωάννης 6/35). 

Όσοι, όμως, έχουμε πιστέψει στον Χριστό, και πεινάμε και διψάμε, και ψωμί φυσικό τρώμε και νερό φυσικό πίνουμε, κάθε μέρα. Η πνευματική δίψα, όμως, δεν σβήνει με το νερό της βρύσης αλλά μόνο με τον λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή, η οποία είναι το στόμα του Θεού. Γι' αυτό, ο ίδιος ο Χριστός είπε ότι, 

"ο άνθρωπος δεν θα ζήσει μόνο με ψωμί, αλλά με κάθε λόγο που βγαίνει από το στόμα τού Θεού." (Ματθαίος 4/4). 

Ο Ιησούς Χριστός, ο Λόγος του Θεού, είναι το νερό και το ψωμί της ζωής. 

ΟΤΑΝ ο Χριστός μας καλεί να Τον φάμε και να Τον πιούμε, μας καλεί να Τον πιστέψουμε. 

Ο Χριστός μας καλεί να "φάμε" από την Μεγάλη Του Θυσία. Να πιστέψουμε στο θάνατό Του και στην ανάστασή Του. 

Ο Χριστός δεν υπάρχει μέσα σε σκεύη, ασημένια και χρυσά, μέσα στα δισκοπότηρα των ιερέων. Ο Χριστός, τώρα, βρίσκεται ζωντανός και αναστημένος στα δεξιά του Πατέρα, στα επουράνια. 

Μέσω του Αγίου Πνεύματος ο Χριστός κατοικεί και στις καρδιές εκείνων που Τον δέχτηκαν ως προσωπικό τους Σωτήρα και Κύριο. Και είναι και εκεί, όπου δύο ή τρεις βρίσκονται μαζεμένοι στο όνομά Του (Ματθαίος 18/20). 

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο Κύριος, στο 6ο κεφάλαιο του Ιωάννη, όπως και αλλού, μιλάει μεταφορικά, και μας καλεί να Τον γευθούμε πνευματικά. 

Εκεί, στο έκτο κεφάλαιο του Ιωάννη, ο Ιησούς έδωσε την απάντηση - διευκρίνιση, σε όλους εκείνους που την ώρα της Θείας Ευχαριστίας ή του Δείπνου του Κυρίου νομίζουν ότι τρώνε και πίνουν τη σάρκα και το αίμα του Χριστού. Πρόκειται για το εδάφιο Ιωάννης 6/63 το οποίο θα δούμε πιο κάτω. 

Εκεί, λοιπόν, στην συναγωγή της Καπερναούμ, ο Ιησούς, μιλώντας παραβολικά - καθώς συνήθιζε - είπε στους Ιουδαίους: «Εκείνος που πιστεύει σε μένα, έχει αιώνια ζωή. … Eγώ είμαι ο άρτος ο ζωντανός, που κατέβηκε από τον ουρανό. Aν κάποιος φάει απ’ αυτόν τον άρτο, θα ζήσει στον αιώνα». Oι Iουδαίοι μάχονταν, λοιπόν, αναμεταξύ τους, λέγοντας: Πώς μπορεί αυτός να μας δώσει να φάμε τη σάρκα του;» (Ιωάννης 6/47, 51-52) 

Πολλοί από τους μαθητές του, όταν τα άκουσαν αυτά και στη συνέχεια άκουσαν τον Ιησού, επίσης, να λέγει ότι «Aν δεν φάτε τη σάρκα τού Yιού τού ανθρώπου, και δεν πιείτε το αίμα του, δεν έχετε μέσα σας ζωή» (εδ. 53), είπαν μεταξύ τους: «Σκληρός είναι αυτός ο λόγος· ποιος μπορεί να τον ακούει;» (εδ. 60) Kαι όταν ο Iησούς αντιλήφθηκε ότι οι μαθητές του γογγύζουν γι’ αυτό, τους είπε: «Aυτό σας σκανδαλίζει;» (εδ. 61) … «Tο πνεύμα είναι εκείνο που ζωοποιεί, η σάρκα δεν ωφελεί τίποτε· τα λόγια που εγώ σας μιλάω, είναι πνεύμα και είναι ζωή» (Ιωάννης 6/63). 

Τα λόγια, λοιπόν του Χριστού «είναι πνεύμα και είναι ζωή» και όχι η σάρκα ή το αίμα Του. 

Ο Χριστός δεν μας καλεί να Τον δεχτούμε τρώγοντάς Τον με το φυσικό μας στόμα, αλλά με την πνευματική μας καρδιά μάς καλεί να Τον δεχτούμε ως Σωτήρα, Εσταυρωμένο, Αναστημένο και Ερχόμενο. 

Εάν μετανοήσουμε για το αμαρτωλό μας παρελθόν και Τον δεχτούμε ειλικρινά και γνήσια με όλη μας την καρδιά Σωτήρα και Λυτρωτή μας, εκείνη την στιγμή ο Θεός θα μας συγχωρήσει αφθόνως και θα μάς ανακηρύξει άγιους και δίκαιους, θα μας υιοθετήσει και θα μας κάνει παιδιά Του! 

"Όσοι, όμως, τον δέχθηκαν, σ' αυτούς έδωσε εξουσία να γίνουν παιδιά τού Θεού, σ' αυτούς που πιστεύουν στο όνομά του." (Ιωάννης 1/12). 

Κάθε γνήσιο παιδί του Θεού είναι πνευματικό μέλος, κομμάτι, του σώματος του Χριστού που είναι η Εκκησία Του και δεν έχει χρείαν να φάγει τη σάρκα Του ή να πιεί το αίμα Του, για να ενωθεί μαζί Του. "Δεδομένου ότι, είμαστε μέλη τού σώματός του, από τη σάρκα του, και από τα κόκαλά του." (Εφεσίους 5/30).

 Ο Ιησούς, στο Τελευταίο Δείπνο, δεν διέταξε τους μαθητές Του να κατασκευάσουν ένα πέτρινο ή μαρμάρινο ή χάλκινο σταυρό, για να υπενθυμίζει την θυσία Του στο Γολγοθά, αλλά με τα χέρια Του χρησιμοποίησε δυο απλά στοιχεία, σαν σύμβολα του σώματός Του και του αίματός Του και τα καθιέρωσε για ενθύμηση του θανάτου Του. Καθιέρωσε το ψωμί, που αντιπροσωπεύει το σώμα Του, που κόπηκε επάνω στα καρφιά του ξύλου του σταυρού και το κρασί, που αντιπροσωπεύει το αίμα Του που χύθηκε για τις αμαρτία του κόσμου.

Ο απόστολος Παύλος λέγει στους Ρωμαίους που είχαν πιστέψει και είχαν δεχτεί το χάρισμα, το δώρο της σωτηρίας: 

"Αφού, λοιπόν, ανακηρυχθήκαμε δίκαιοι με την πίστη, έχουμε ειρήνη με τον Θεό διαμέσου τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού, διαμέσου τού οποίου λάβαμε και την είσοδο με την πίστη σε τούτη τη χάρη, στην οποία στεκόμαστε." (Ρωμαίους 5/1-2). 

Μετά την αποδοχή του Χριστού, της χάρης Του και της σωτηρίας Του στην καρδιά μας, σκοπός τώρα του Θεού και δικός μας σκοπός είναι η ζωή μας να γίνει οσμή ευωδίας μιας τέλειας υπακοής, μιας τέλειας αφιέρωσης και θυσίας γι' Αυτόν (Ρωμαίους 12/1). Και αυτή την άγια ζωή πρέπει να την διατηρήσουμε μέχρι τέλους. 

Ο Ιησούς είπε ότι "το θέλημα εκείνου που με απέστειλε είναι τούτο: Καθένας που βλέπει τον Υιό και πιστεύει σ' αυτόν, να έχει αιώνια ζωή, και εγώ θα τον αναστήσω κατά την έσχατη ημέρα." (Ιωάννης 6/40). 

Όποιος, λοιπόν, έχει αποκτήσει την αιώνια ζωή, όπως ο ληστής του Σταυρού, δεν θα πεινάσει και δεν θα διψάσει ποτέ για κάποιον άλλον θεό ή θρησκεία ή ιδεολογία. Ο Χριστός είναι γι' αυτόν το Α και το Ω, η Αρχή και το Τέλος. 

Όταν ο Ιησούς, είδε ότι κάποιοι από τους μαθητές Του Τον εγκατέλειψαν και έφευγαν, στράφηκε προς τους δώδεκα μαθητές που είχαν μείνει εκεί και τους ρώτησε: "Μήπως κι εσείς θέλετε να φύγετε;" 

Τότε, του αποκρίθηκε ο Σίμωνας Πέτρος και του είπε: 

"Κύριε, σε ποιον να πάμε; Εσύ έχεις λόγια αιώνιας ζωής· κι εμείς πιστέψαμε και γνωρίσαμε ότι εσύ είσαι ο Χριστός, ο Υιός τού ζωντανού Θεού." (Ιωάννης 6/68-69).

Δεν είπε ο Πέτρος "Κύριε, σε ποιον να πάμε; Σάρκα έχεις για να τρώμε και αίμα έχεις για να πίνουμε", αλλά είπε: "Κύριε, σε ποιον να πάμε; Εσύ έχεις λόγια αιώνιας ζωής"!   

Ο Λόγος του Θεού, λοιπόν, ο Ιησούς Χριστός, έχει λόγια αιώνιας ζωής, λόγια που αν κάποιος τα πιστέψει, σώζεται, αποκτάει τον Παράδεισο του Θεού, και έχει μέσα στην καρδιά του τη χαρά και τη βεβαιότητα αυτής της σωτηρίας. Την βεβαιότητα αυτή την δίνει το Άγιο Πνεύμα σε κάθε αμαρτωλό που μετανοεί και πιστεύει. 

Σ' αυτό, το έκτο κεφάλαιο του Ιωάννη, ο Κύριος διευκρινίζει και βεβαιώνει τους μαθητές Του ότι "τα λόγια που εγώ σας μιλάω, είναι πνεύμα και είναι ζωή." (Ιωάννης 6/63). 

Αν από τα δισκοπότηρα των ναών παίρναμε πνεύμα και ζωή, η κοινωνία μας θα ήταν κοινωνία αγγέλων, αλλά όλοι ξέρουμε σε τι κοινωνία ζούμε... 

Και πάλι λέει ο Κύριος, "Όποιος πιει από το νερό που εγώ θα του δώσω, δεν θα διψάσει στον αιώνα." (Ιωάννης 4/14). 

"Αν κάποιος διψάει, ας έρχεται σε μένα, και ας πίνει." (Ιωάννης 7/37). 

Ο Ιάκωβος στην επιστολή του γράφει: “Δεχθείτε με πραότητα τον λόγο που φυτεύθηκε μέσα σας, αυτόν που μπορεί να σώσει τις ψυχές σας”. (Ιακώβου 1/21) 

Ο απόστολος Πέτρος, αναφερόμενος στην αξία του λόγου του Θεού, παροτρύνει τους πιστούς: “Επιποθήστε, ως νεογέννητα βρέφη, το λογικό άδολο γάλα, για να αυξηθείτε διαμέσου αυτού· επειδή γευθήκατε ότι ο Kύριος είναι αγαθός” (Α’ Πέτρου 2/2-3) 

Ο Δαυίδ ψάλει: “Πόσo γλυκά είναι τα λόγια σoυ στoν oυρανίσκo μoυ! Eίναι περισσότερo από μέλι στo στόμα μoυ” (Ψαλμός 119/103) 

Όλες αυτές, και άλλες πολλες, είναι μεταφορικές εκφράσεις. Η επιλεκτική επιλογή και κατά γράμμα εξήγηση κάποιων αυτονόητων λόγων του Κυρίου, εξυπηρετεί μόνο τη δημιουργία θρησκευτικών συστημάτων και θρησκόληπτου όχλου. Δεν εξυπηρετεί την αλήθεια του Θεού. 

Ο Χριστός, αγαπητέ μας φίλε, έγινε άνθρωπος για να μας σώσει και να μας δώσει τον λόγο Του, το ευαγγέλιο, τον λόγο του Σταυρού, που μιλάει για την αγάπη Του και τη Θυσία Του. 

Γι' αυτό, "ο Λόγος πήρε μορφή ανθρώπου, και κατοίκησε ανάμεσά μας." (Ιωάννης 1/14). 

Δεν υπάρχει, λοιπόν, κανένα μυστήριο στο Δείπνο του Κυρίου ή στη Θεία Ευχαριστία. Ο Κύριος, σε όλες τις παραπάνω εκφράσεις Του, μιλούσε μεταφορικά. 

Δεν υπάρχει, καμία μετουσίωση στα δισκοπότηρα, υπάρχει όμως, στη Νέα Διαθήκη του Θεού, ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΘΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ, υπάρχει ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, του λόγου που αναγεννά και σώζει αμαρτωλούς, που τρέφει, οικοδομεί και στηρίζει τον Χριστιανό στην πίστη του. 

Ό,τι είναι η τροφή για το σώμα μας, είναι ο λόγος του Θεού για την ψυχή μας! 

Η Αγία Γραφή είναι το Βιβλίο που περιέχει όλα τα λόγια του Θεού που χρειάζεται ο άνθρωπος για να πιστέψει και να σωθεί και να γίνει άγιος. 

"Θα βάλετε, λοιπόν, αυτά τα λόγια μου, στην καρδιά σας και στην ψυχή σας" (Δευτερονόμιο 11/18) 

Ο προφήτης Ιερεμίας διακηρύττει μέσα στην Αγία Γραφή:
" Όπως βρέθηκαν τα λόγια σου, τα κατέφαγα· και ο λόγος σου ήταν μέσα μου χαρά και αγαλλίαση της καρδιάς μου." (Ιερεμίας15/16). 

Και ο απόστολος των εθνών γράφει στην επιστολή του προς τους Ρωμαίους: "Δεν ντρέπομαι το ευαγγέλιο του Χριστού· επειδή, είναι δύναμη Θεού προς σωτηρία σε κάθε έναν που πιστεύει." (Ρωμαίους 1/16). 

Θεϊκή δύναμη ενυπάρχει στα λόγια του ευαγγελίου, "δύναμη προς σωτηρία σε κάθε έναν που πιστεύει". 

Αυτό συμβαίνει διότι το ευαγγέλιο του Χριστού μάς μεταφέρει στον Σταυρό του Γολγοθά. Στο μεγαλύτερο γεγονός και μυστήριο των αιώνων. Εκεί νικήθηκε ο διάβολος, η αμαρτία και ο θάνατος! 

Εκεί, ο σταυρός της ντροπής υψώνεται, τα καρφιά έχουν διαπεράσει τα χέρια Του και τα πόδια Του, και η σκληρή λόγχη έχει διαπεράσει την καρδιά Του, η τιμή της εξαγοράς έχει τώρα καταβληθεί για το ανθρώπινο γένος .... Το έργο του Χριστού έχει τελειώσει! 

Ο Σταυρός του Χριστού είναι ένα τετελεσμένο γεγονός, μία Θυσία που έγινε και δεν επαναλαμβάνεται (Εβραίους 7/27 και 10/10). 

Είναι στο χέρι του ανθρώπου να δεχτεί ή να απορρίψει αυτή τη λύτρωση, αυτή την δωρεά και χάρη του Θεού. 

Εάν ο άνθρωπος αρνηθεί το δώρο της σωτηρίας, καταδικάζει ο ίδιος τον εαυτό του σε μια αιώνια καταδίκη. Επιλέγει ο ίδιος, με την θέλησή του, τη ζωή της απιστίας, τη ζωή της αμαρτίας και τις συνέπειες της κόλασης. 

Ο Θεός καλεί τον άνθρωπο μέσω του Ευαγγελίου Του, μέσω της ακοής ή της ανάγνωσης του λόγου του Σταυρού, να αποδεχτεί ή να απορρίψει την χάρη Του. Αυτή είναι η στιγμή της μεγάλης πρόσκλησης του Θεού. Για κάποιους, μπορεί να είναι η μοναδική και τελευταία. 

"Ο λόγος τού σταυρού", το ευαγγέλιο του Χριστού, θα πει ο απόστολος Παύλος, "σ' εκείνους μεν που χάνονται είναι ανοησία, σε μας, όμως, που σωζόμαστε είναι δύναμη Θεού." (Α΄ Κορινθίους 1/18). 

"Πρόσεξε, στέκομαι στην πόρτα και κτυπώ", λέγει ο Χριστός. "Αν κάποιος ακούσει τη φωνή μου, και ανοίξει την πόρτα, θα μπω μέσα σ' αυτόν, και θα δειπνήσω μαζί του κι αυτός μαζί μου." (Αποκάλυψη 3/20). 

Αγαπητέ μου φίλε, άκουσε την φωνή Του. 

Δοκίμασε κι εσύ να γευτείς τη δύναμη του λόγου του Θεού.

Πίστεψε στη δύναμη του Σταυρού και της Ανάστασης. Πίστεψε στη σωτηρία του Χριστού. Πίστεψε στο Ευαγγέλιό Του.

 Φάε, και πιες, κι εσύ, σήμερα, τώρα, αυτή τη στιγμή, χωρίς μεσίτες και αντιπροσώπους, το μυστηριώδες, αλλά σωτήριο ψωμί και νερό της ζωής, και θα ζήσεις! 

Υ.Γ.
Κάποιος ίσως σπεύσει να πει ότι και τα δύο συνυπάρχουν στην Θεία Κοινωνία: Και το μυστήριο και η ανάμνηση. Στην πράξη αυτό δεν ισχύει διότι το "Μυστήριο της Μετουσίωσης" μετατοπίζει την ανάμνηση της Θυσίας. Το ότι μπροστά σου λαμβάνει χώρα ένα θαύμα, "το θαύμα της μετουσίωσης", και ότι σε λίγο πρόκειται να πάρεις μέσα σου τον Χριστό (!) - να φας, δηλαδή, τη σάρκα του Χριστού και να πιεις το αίμα Του - αυτό πρακτικά σου κρύβει την θέα, τον σκοπό και την αξία της Θυσίας του Χριστού στο Γολγοθά. Το ίδιο περίπου συμβαίνει και σε κάποιες εκκλησίες στον Προτεσταντικό χώρο, κυρίως Πεντηκοστιανές, οι οποίες αν και δεν επιτελούν κάποιο είδος μετουσίωσης, εν τούτοις πιστεύουν και αυτοί ότι τρώνε και πίνουν τη σάρκα και το αίμα του Χριστού...

Σωτήριος Κ Iωάννου