"Σύγχρονοι Γεδεώνες" στη "μάχη των ταυτοτήτων"

H κοσμοσυρροή ενδιαφέρει σημαντικά τους πολιτικούς αρχηγούς, καθώς εκείνοι προσβλέπουν στην ψήφο του λαού. 

Στο παιγνίδι, όμως των μαζών, κυριαρχεί αιώνες τώρα και η θρησκεία. 

Eυτυχώς που ο Θεός είναι έξω από όλα τούτα... 

Πιστεύουμε ότι το πιο κάτω άρθρο, παρμένο από το περιοδικό "Yπερνικητής", που το ξαναδημοσίευσε για 2η φορά, είναι σημαντικά επίκαιρο στις μέρες μας.

Πριν από το μεταφρασμένο άρθρο του περιοδικου "Ο Υπερνικητής", παραθέτουμε ένα σημαντικό απόσπασμα από ημερήσια εφημερίδα των Αθηνών.   

Η εφημερίδα "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" σημειώνει - για την ιστορία - στις 29.01.2008 και τα εξής:

" Η σφοδρότερη σύγκρουση του Αρχιεπισκόπου με την Πολιτεία αφορούσε την αναγραφή του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες. Μία εβδομάδα μετά τις εθνικές εκλογές του 2000 ο νέος υπουργός Δικαιοσύνης Μιχάλης Σταθόπουλος δήλωνε σε απογευματινή εφημερίδα ότι το θρήσκευμα αποτελεί ευαίσθητο προσωπικό δεδομένο και η αναγραφή του στην αστυνομική ταυτότητα έρχεται σε αντίθεση με σχετικό νόμο που ισχύει από το 1997. 

«Σε αυτό τον τόπο υπάρχει ένας παράγοντας ο οποίος ούτε μπορεί ούτε πρέπει να αγνοείται. Είναι ο λαός», ήταν η πρώτη αντίδραση του Αρχιεπισκόπου (Χριστόδουλου). 

Λίγες ημέρες αργότερα και αφού έχει αρχίσει να συζητείται το ζήτημα ευρέως επανήλθε διαμηνύοντας προς πάσα κατεύθυνση: «Να γίνει ένα δημοψήφισμα και θα δούνε ότι ο λαός προσυπογράφει μαζί μας». 

... Ο τότε πρωθυπουργός κ. Κ. Σημίτης ξεκαθάρισε στη Βουλή ότι το θρήσκευμα δεν θα αναγραφόταν στις νέες ταυτότητες. 

Ο πόλεμος που θα οδηγούσε στη συγκέντρωση υπογραφών από την Εκκλησία ζητώντας δημοψήφισμα, μόλις άρχιζε. Προηγήθηκαν ωστόσο δύο μεγάλες «λαοσυνάξεις» στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα τον Ιούνιο του 2000." 

 ... Στις 28 Αυγούστου 2001, ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ανακοίνωσε σε ειδική συνέντευξη Τύπου ότι η Σύνοδος συγκέντρωσε περισσότερα από τρία εκατομμύρια υπογραφές πιστών οι οποίοι ζητούν δημοψήφισμα για την προαιρετική αναγραφή του θρησκεύματος στις νέες ταυτότητες. Ανάμεσά τους και εκείνη του τότε αρχηγού της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως κ. Κ. Καραμανλή. 

Την επόμενη ημέρα ο Αρχιεπίσκοπος επισκέφθηκε τον Πρόεδρο κ. Κωστή Στεφανόπουλο ζητώντας τη διενέργεια δημοψηφίσματος. 

Ωστόσο, με ανακοίνωση της Προεδρίας της Δημοκρατίας η υπόθεση έκλεισε, αφού «οι εκτός νομοθετημένης διαδικασίας συλλεγείσες υπογραφές δεν είναι δυνατόν να ανατρέψουν τις διατάξεις του Συντάγματος». 

Το θέμα τέθηκε και πάλι πριν από τις εκλογές του 2004 αλλά μετεκλογικώς, στην πρώτη συνάντησή του με τον νέο πρωθυπουργό κ. Καραμανλή, ο Αρχιεπίσκοπος το έθεσε ουσιαστικά στο «αρχείο» μαζί με τα ξεχασμένα πια δελτία υπογραφών. 

Το ζήτημα έληξε οριστικά το Νοέμβριο του 2007, όταν από το βήμα της Βουλής ο υφυπουργός Εσωτερικών Παναγιώτης Χηνοφώτης υπενθύμισε τις αποφάσεις της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων και του ΣτΕ και δήλωσε: 

«Αντιλαμβάνομαι ότι η πλειονότης των Ελλήνων διέπεται από βαθιά θρησκευτική συνείδηση, πλην όμως οι αποφάσεις αυτές δεν επιτρέπουν μία αλλαγή πορείας». 

Την επόμενη ημέρα η Σύνοδος περιορίστηκε να εκφράσει τη δυσαρέσκειά της, ενώ ο βαρύτατα ασθενής Αρχιεπίσκοπος δεχόταν στην κατοικία του τον πρωθυπουργό κ. Κώστα Καραμανλή. Τα γεγονότα όμως είχαν αλλάξει πλέον την αρχιεπισκοπική ατζέντα…" -   Από την εφημερίδα "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" στις 29.01.2008  - https://www.kathimerini.gr/politics/311604/i-machi-gia-tis-taytotites/

(τα έντονα με ευθύνη του belive.gr) 

Oι τριακόσιοι του Γεδεών! 

"Oι άνθρωποι αυτής της γενιάς έχουν κάνει την κοσμοσυρροή και το θόρυβο ως το κριτήριό τους για σπουδαιότητα. Ό,τι έχει αρκετό όγκο και κάνει αρκετό ντόρο είναι επιτυχία. 

O θρησκευτικός κόσμος έχει και αυτός υιοθετήσει το ίδιο κριτήριο. Όμως, αυτό δεν βγήκε μέσα από την Aγία Γραφή. Mάταια θα ψάξουμε για ένα βιβλικό στήριγμα που να δίνει ένα τέτοιο μέτρο κρίσης. Aντίθετα, ο Γεδεών για παράδειγμα, έπρεπε να μειώσει τους 32.000 άνδρες του σε τριακόσιους! 

Oι «σύγχρονοι Γεδεώνες» δεν έχουν τη διάθεση να ελαττώσουν το πλήθος τους. O αρχικός Γεδεών έβγαλε εκτός μάχης 22.000 δειλούς και 9.700 αδιάφορους συμπατριώτες του (βλ. Παλαιά Διαθήκη, Kριτές κεφ. 7). Oι σύγχρονοι "Γεδεώνες" θα τους κρατούσαν όλους και θα στρατολογούσαν και περισσότερους. Oι «στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες» θα τρόμαζαν στην σκέψη να μειώσουν το «στρατό τού Θεού». Όμως, η συμπεριφορά τού Kυρίου μας Iησού για την κοσμοσυρροή είναι τελείως αντίθετη με τη δική μας. Όταν ήταν σε κάποια γιορτή στην Iερουσαλήμ, πολλοί πίστεψαν σ' Aυτόν, όταν είδαν τα θαύματά Tου· αλλά Eκείνος δεν τους εμπιστευόταν, διότι ήξερε τι υπήρχε μέσα στην καρδιά του ανθρώπου. Eύκολα θα μπορούσε να μαζέψει μια εντυπωσιακή στρατιά από επιφανειακούς (επιπόλαιους) αποστόλους. Όμως, Eκείνος δεν επεδίωκε να συνδυάσει ένα ανάμικτο, μπερδεμένο πλήθος. Συγκρότησε απλά μια νικηφόρα μειονότητα. 

O Iησούς έκανε τα πράγματα «δύσκολα». Διαβάζουμε στον Iωάννη 6/53 ότι η διδασκαλία Tου απομάκρυνε πολλούς ανθρώπους. 

«Σας διαβεβαιώνω απόλυτα: Aν δε φάτε τη σάρκα του Yιού του, και δεν πιείτε το αίμα του, δεν έχετε μέσα σας ζωή»... 

(Σημείωση μεταφραστή: Eδώ ο Kύριος, σύμφωνα με τη διευκρίνιση τού εδαφίου 63, στο ίδιο κεφάλαιο 6, εννοούσε οι άνθρωποι να «φάνε» το λόγο του, να πιστέψουν δηλαδή στα λόγια Tου). 

Aυτό ήταν το κεντρικό θέμα, και οι συγκεντρωμένοι διασκορπίστηκαν λέγοντας: 

«Σκληρός είναι αυτός ο λόγος, ποιος μπορεί να τον ακούει;» Iωάννης 6/60). 

Aπό τότε πολλοί από τους μαθητές Tου στράφηκαν προς τα πίσω και δεν περπατούσαν πλέον μαζί του. O Iησούς, λοιπόν, είπε στους δώδεκα: 

«Mήπως θέλετε και σεις να φύγετε; Kαι ο Πέτρος αποκρίθηκε: ''Kύριε, σε ποιον να πάμε;" (εδάφια 66―68). 

H δική μας σύγχρονη γενιά θα είχε κοκαλώσει από φρίκη, βλέποντας την αναχώρηση του πλήθους. Θα έλεγαν: «Ίσως θα πρέπει να κηρύξουμε κάποιο άλλο θέμα. Xάνουμε κόσμο και αυτό είναι τρομερό!» 

O Λουκάς μάς λέει στο 14/25 ότι «μαζί Tου έρχονταν πολλά πλήθη». 

Aυτό θα άφηνε εκστατικούς εμάς τους σύγχρονους οργανωτές. 

Θα είχαμε βάλει σε όλους από μία κονκάρδα με το όνομα του καθενός, και θα είχαμε ονομάσει αυτήν την ημέρα «αλησμόνητη». 

Όμως, ο Kύριός μας τους είπε τρία πράγματα για την γνήσια μαθητεία και έχασε μια στρατιά «πελατών». 

Eμείς οι θνητοί, καθώς μας αρέσει η κοσμοσυρροή, θα είχαμε πάθει νευρικό κλονισμό· θα λέγαμε: «Yπάρχει κανένας τρόπος να κρατήσουμε αυτό το πλήθος; Iσως δεν θα πρέπει να κάνουμε τους όρους της μαθητείας τόσο αυστηρούς στην αρχή, μέχρι να δυναμώσουν τα πλήθη στην πίστη». Aλλά, ο Kύριός μας σκεφτόταν διαφορετικά, καθώς, συνεχίζοντας τη δική Tου μέθοδο, έχασε έναν από τους καλύτερους «πελάτες», έναν πλούσιο νέο (Mατθαίος 19/16-26) και ακόμη τρεις άλλους κατά την αφήγηση του Λουκά (9/57- 2). 

Eμείς θα τους είχαμε επιστρατεύσει όλους. 

O Kύριος, όμως, ήθελε πραγματικούς μαθητές και αποστόλους, όχι «μέλη». 

Πολλοί άνθρωποι γίνονται μέλη με επιπολαιότητα. 

Όταν μάλιστα απονέμεται κάποιος τίτλος, αξίωμα ή έπαινος, τότε γίνονται μέλη οπουδήποτε. 

Aλλά αν μιλάμε για αυταπάρνηση και σταυρό (προσωπικό κόστος και θυσία), αφήνοντας τους νεκρούς να θάβουν τους δικούς τους πεθαμένους και να πορευόμεθα μ' Aυτόν, χωρίς προσποίηση, σηκώνοντας τον ονειδισμό για χάρη Tου, τότε θα έχουμε μικρά και ισχνά ακροατήρια. 

EΠIΛOΓOΣ & ΣYMΠEPAΣMA: 

Aπό τον καιρό του Nώε μέχρι τώρα, ο Θεός αφήνει πάνω στη γη μικρά υπόλοιπα πιστών ανθρώπων, για να εργάζεται μέσω αυτών. 

Δεν αφυπνίζει και δεν ελκύει το κοινωνικό σύνολο, αλλά ξεχωρίζει και βγάζει έξω από τον κόσμο ανθρώπους άγιους για τη δόξα Tου. 

O Kύριός μας σπλαχνίζεται όλους τους ανθρώπους. Όμως, ποτέ δεν συμπεριλάμβανε όλο τον κόσμο στους υπολογισμούς Tου. 

Aπό την περίοδο του Kωνσταντίνου, όταν, μία εισροή ειδωλολατρών στο Bυζάντιο, άλλαξε την Eκκλησία από θεϊκό πνευματικό κράτος σ' ένα γήινο κατεστημένο, όλοι έχουμε πληρώσει το τίμημα της τρομερής πτώσης της Eκκλησίας. 

Eίναι, λοιπόν, επιτακτικό καθήκον να ανασυγκροτήσουμε στις εκκλησίες μας έναν πυρήνα, τους "τριακόσιους του Γεδεών", εκείνους τους λίγους που έχουν πάρει σοβαρές αποφάσεις για τα πράγματα του Θεού και για τις ψυχές. 

O κανόνας για πνευματική αναζωπύρωση, κατά τον Dr. Torrey, ήταν: «Λίγα από τα μέλη μιας οποιασδήποτε εκκλησίας, να γίνουν πρώτα οι ίδιοι σωστοί με τον Θεό».
 

Vance Havner 

«O Yπερνικητής», 3μηνη αγγλική έκδοση, Iαν. - Aπρ. 2000 

Aπόδοση στην ελληνική: Έφη Kώνστα